Aflevering 2: De Omgeving van Notre-Dame en het Ile de la Cité

“In deze tweede Wandeling met Aurélia gaan we het Ile de la Cité ontdekken, met als hoogtepunt de Cathédrale Notre-Dame de Paris. Of het nu ochtend of avond is, zomer of winter, en of de zon schijnt of het regent, de Cathédrale Notre-Dame de Paris past perfect bij de kleuren en het licht van de stad en de Seine. Magisch.

Een wandeling door het Ile de la Cité is niet minder dan een wandeling door de geschiedenis van Parijs: hier ligt meer dan tweeduizend jaar geschiedenis voor het oprapen. Sinds de oudheid heeft elke belangrijke periode hier zijn sporen nagelaten, bijvoorbeeld in de vorm van een eeuwenoud koninklijk paleis en de overblijfselen van de stadsmuur uit de tijd van Julius Caesar. Waar nu de kathedraal staat, stond ooit een tempel gewijd aan Jupiter.

<a href="https://www.youtube-nocookie.com/watch?v=wdgPostTJu4']<br /><br />">https://www.youtube-nocookie.com/watch?v=wdgPostTJu4

Daar gaan we!

Een symbolisch startpunt

Als je de Cathédrale Notre-Dame de Paris gezien hebt, loop je naar het plein ervoor. Zoek naar een bronzen plaquette in de grond, die een windroos voorstelt. Je staat nu op het startpunt van alle straten in Frankrijk (die vanuit Parijs beginnen). En dit is ook het startpunt van onze wandeling.

De beroemde Quai des Orfèvres

Loop langs de Quai des Orfèvres. Voor fans van Maigret is dit haast een bedevaart. Je ziet hem zo voor je, terwijl hij het gebouw uitstapt op weg naar de Brasserie Dauphine. En natuurlijk kijk je even of je het raam van zijn kantoor kunt vinden, dat uitkijkt over de Seine.

Nog steeds op de Quai des Orfèvres, even voor de Taverne Henry IV, zie je in de muur links van je een ‘repère Bourdalouë’ uit de late negentiende eeuw. Met deze merktekens werd de hoogte van het gebied gemeten. Je vindt ze overal in de hoofdstad en in heel Frankrijk.

Aan het einde van de Quai des Orfèvres vind je aan je rechterhand de Taverne Henry IV, waar de schrijver Simenon graag kwam. Ga lekker zitten aan de tafel van Maigret. Proef de sfeer van de stamgasten die hier komen lunchen. Zie je die oma en haar kleinkind genieten van hun petit salé?

Prachtig Parijs

Een adembenemend uitzicht

Heb je zeebenen? Loop dan door naar het uiteinde van het Ile de la Cité, in de richting van het Square du Vert-Galant. Van onder de treurwilg kijk je hier prachtig uit over de stad.

Alsof je in een dorpje bent

Loop terug naar het Place Dauphine, waar je kunt genieten van de rust, de zachtroze gevels, bankjes en platanen. Het lijkt wel een dorpsplein, vind je niet? Ga lekker zitten luisteren naar de vogels. Maar pas op, ze kunnen brutaal worden!

Rondom het Palais de Justice

Tik tak, tik tak…

Als je langs de Quai de l’Horloge loopt, kom je vanzelf uit bij de Klok van het Palais de Justice, de klok die het alleenrecht lijkt te hebben op het verstrijken van de tijd in de hoofdstad. Al meer dan 700 jaar decoreert deze klok de Conciergerie. Dit was de eerste openbare klok in Parijs.

Kleuren en geuren

Een klein stukje verderop ligt de bloemenmarkt, waar op zondag ook vogels te vinden zijn. De groene en nonchalant-chique decoraties geven deze leuke markt een heel eigen uitstraling.

Symbool van Parijs

Vlak bij de bloemenmarkt vind je een prachtig voorbeeld van een Wallace-fontein, een van de iconische voorwerpen in het straatbeeld van Parijs. Deze openbare drinkfonteinen zijn geplaatst door de Britse weldoener Sir Richard Wallace. Tegen het eind van de negentiende eeuw kregen de Parijzenaren dankzij deze fonteinen toegang tot drinkwater. De vier vrouwen symboliseren zowel eenvoud, liefdadigheid, soberheid en vriendelijkheid als de vier seizoenen (in dezelfde volgorde): lente, zomer, herfst en winter.

Terug naar de middeleeuwen

We sluiten deze wandeling rondom het Ile de la Cité af met een ontdekkingstocht door de middeleeuwse steegjes in de buurt van de kathedraal, die het toneel vormden voor een aantal stadslegenden.

Een medaillon

Rue de la Colombe: een mooi medaillon vlak bij een van de oudste woonhuizen op het eiland legt uit waarom de straat is genoemd naar een ‘colombe’, een duif. Over de straat loopt een lijn van kinderkopjes die laat zien waar in de Gallo-Romeinse tijd, toen Parijs nog Lutetia heette, een muur stond.

Blauweregen met een verborgen schat

In het voorjaar en de zomer springt aan de Rue Chanoinesse de prachtige blauweregen in het oog, die de gevel van het restaurant Au Vieux Paris d’Arcole bedekt. Deze lieflijke klimplant staat in schril contrast met het Machiavellistische verhaal van de barbier en de bakker die voorbijgangers een kopje kleiner maakten.

Illusie of echt?

Aan de Rue des Ursins kun je je vergapen aan een middeleeuws gebouw. Maar niet heus. Je bent in het ootje genomen door de architect Fernand Pouillon, die dit nepmiddeleeuwse huis eind jaren vijftig van de twintigste eeuw bouwde.

Als je op je tenen gaat staan, kun je zien hoe hoog het peil van de Seine stond toen Parijs in januari 1910 overstroomde.

Deze wandeling rondom het Ile de la Cité is nu ten einde. Vanaf hier is het maar een klein eindje lopen naar het Ile Saint-Louis, waar we op een volgende Wandeling met Aurélia naartoe gaan!

<a href="https://www.google.com/maps/d/embed?mid=1yrhNbO-TwZx83xyQZrontrfqvgg">https://www.google.com/maps/d/embed?mid=1yrhNbO-TwZx83xyQZrontrfqvgg</a>“