Het Panama Interoceanic Canal Museum, in de volksmond bekend als het Canal Museum, is een openbaar museum zonder winstoogmerk in Panama-Stad. Het is gewijd aan het bewaren, onderzoeken en verspreiden van getuigenissen van de geschiedenis van het Panamakanaal. Het hoofdkantoor is gevestigd in een gebouw gelegen aan de Plaza de la Independencia, in de oude binnenstad van Panama, in de wijk San Felipe.

Het Panama History Museum is een historisch museum gelegen op de begane grond van het Gemeentelijk Paleis van Panama, in de oude binnenstad van Panama-Stad. Deze werd ingehuldigd op 14 december 1977 door Dr. Reina Torres de Araúz, eerste op de tweede verdieping van het gebouw. Het wordt momenteel beheerd door het Ministerie van Cultuur van Panama. Dit museum wordt gekaderd in de context van de Panamese geschiedenis, die betrekking heeft op het koloniale tijdperk (1501 tot 1821), de Unie van Colombia (1821 tot 1903) en het republikeinse tijdperk (1903 tot heden).

Geschiedenis van het Central Hotel Het Central Hotel Panamá werd bijna 150 jaar geleden gebouwd in het hart van Panama-Stad, tegenover het prachtige Plaza de la Independencia, in de oude binnenstad. Het opende zijn deuren in 1874 en was daarmee het eerste hotel in het land. Al snel werd het de favoriete plek voor onverschrokken reizigers. Gasten zijn onder andere de Amerikaanse president Theodore Roosevelt en Graaf Ferdinand de Lesseps. Tegen de tijd dat de 20e eeuw aanbrak, werd het hotel al erkend als het beste in Panama vanwege het hoge niveau van Europese en Amerikaanse diensten. Zijn roem overspande het gehele westelijk halfrond.

De kerk van San José is een katholieke tempel in de oude binnenstad van Panama-Stad. Het was oorspronkelijk gelegen in wat nu Panama Viejo is, de eerste plaats waar Panama City lag. Dit gebouw werd gered van de brand die de stad leed in 1671, dus een deel van het oude klooster werd verplaatst naar de nieuwe stad Panama. Deze kerk herbergt een van de belangrijkste koloniale schatten van het land, het hoofdaltaar bedekt met bladgoud dat dateert uit de 18e eeuw.

De Plaza is vernoemd naar de prominente Panamese generaal Tomás Herrera, een belangrijk figuur in de strijd voor de onafhankelijkheid van Panama van Spanje. Generaal Herrera organiseerde een bataljon van meer dan 1.500 soldaten en vocht in Ayacucho en Junín. Hij was gouverneur van Panama toen het land deel uitmaakte van Colombia. Tomás Herrera was ook een van de eersten, zo niet de eerste, die de beweging oprichtte om Panama van Colombia te scheiden. Hij stierf in Bogotá, vermoord door een scherpschutter in 1854.

Het American Trade Hotel biedt luxe gebouwd op geschiedenis. Het ommuurde Casco Viejo werd gesticht in 1673 en bleef bijna 300 jaar het centrum van het Panamese leven. Het gebouw van de American Trade Developing Company werd in 1917 gebouwd door Ramón Arias Feraud, overgrootvader van een van de huidige eigenaren. Het gebouw haalde de krantenkoppen omdat het de eerste "wolkenkrabber" in Panama was, met de eerste moderne appartementen in de stad en het eerste gebouw dat met gewapend beton werd gebouwd. In 2000 werd het American Trade gebouw verlaten en bewoond door een straatbende die zijn imposante hoogte gebruikte om een groot deel van de buurt te controleren. De belangrijkste architectonische details van het gebouw waren nog intact toen het conservatorium het in 2007 kocht, en het verkennen van het gebouw nu is het moeilijk om niet de zakenlieden, kunstenaars, buitenlandse correspondenten, muzikanten en levensgenieters uit alle hoeken van de wereld voor te stellen die op de een of andere manier hun stempel op hem hebben gedrukt.

Santa Ana Park was onderdeel van de buitenwijk van de oude stad Panama. Ooit was het een plein voor de kerk dat dezelfde naam draagt. Vóór de Republikeinse tijd werd het gebruikt als markt en was het de plaats waar de mensen samenkwamen om festivals te vieren. In 1890 – 131 jaar geleden – werd het park aangelegd en tijdens de eerste 50 jaar van onze republiek werd het het centrum van de strijd om onze soevereiniteit. In 1984 werd het door wet 18 uitgeroepen tot nationaal historisch monument.

De Kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Barmhartigheid is een katholieke tempel in de oude binnenstad van Panama-Stad. Aanvankelijk was het gevestigd in de eerste locatie van de stad, vandaag Panama Viejo genaamd. Na de piratenaanval en de daaropvolgende verwoesting van de stad werd de stenen gevel van deze tempel rond het jaar 1680 stuk voor stuk verplaatst naar de nieuwe stad. In het atrium bevinden zich twee kapellen: Een van de Maagden van Barmhartigheid en de andere is een mausoleum. Evenzo is deze kerk de bewaker van een beeld van de Maagd van Liefde van Cobre, vereerd door Cubanen.

Het Palacio de las Garzas, ook wel bekend als het presidentieel paleis van Panama, is het hoofdkwartier van het presidentschap van de Republiek Panama, en herbergt ook het ministerie van het presidentschap en de dienst voor institutionele bescherming. Het is gelegen in het Corregimiento van San Felipe, tussen 4th Street East (oost), 5th Street (west), Avenida Eloy Alfaro (zuid) en Avenue B (noord). In het zuiden ligt de baai van Panama.

Het Mola Museum – MUMO is een ruimte ontworpen om de waarde van de mola in de Guna inheemse cultuur en Panama bloot te leggen. Tijdens een rondleiding door de 5 zalen kunnen bezoekers meer te weten komen over hun evolutie, hoe ze gemaakt worden, de betekenis achter hun ontwerpen en vooral hun kunst beschouwen.

Dit met bomen omzoomde plein heette oorspronkelijk San Francisco naar de kerk die er overheen zit. Bij de initiële planning van de nieuwe locatie in Panama werd daar niet aan gedacht. Maar een razende brand in 1756 verwoestte 50 huizen in de omgeving, wat een grote leegstaande ruimte opleverde waarop niets meer werd gebouwd. Het plein werd hernoemd als eerbetoon aan Simón Bolívar in 1926, de honderdste verjaardag van het Amfictionair Congres. De bronzen en granieten beeldengroep eert de Bevrijder en is het werk van de Spaanse Mariano Benlliure. Het werd gebouwd in opdracht van de Panamese regering, na het akkoord dat de Latijns-Amerikaanse landen hadden bereikt. De Panamese ingenieur Julio Poyló regisseerde de bouw.

Na de stichting van de nieuwe stad Panama werd de Franciscaanse tempel en klooster gebouwd voor het strand van Santo Domingo. Na de onafhankelijkheid van Spanje, de vrijwillige annexatie van Panama bij Gran Colombia en de afkondiging van het Congres van Cúcuta onteigende de centrale regering van Nieuw Granada het land. Later was het een militaire kazerne om het Isthmus Bataljon te vormen dat de Slag bij Junín en Ayacucho ondersteunde, en zo de onafhankelijkheid van Peru in 1824 consolideerde. Het fungeerde ook als ziekenhuis voor buitenlanders. Later was het de thuisbasis van verschillende scholen, zoals de Nationale Balboa (1892-1899), La Salle (1910-1952), San Agustín (1953-1959) en het Instituto Bolívar (1959-1999), die ruimte deelden met de Comercial Bolívar (1958) en de First America Cycle (1961-1972).

Het Nationaal Theater van Panama is de belangrijkste locatie voor de podiumkunsten in Panama. Het is gelegen in de oude binnenstad van Panama-Stad, naast de kerk van San Francisco en diagonaal aan Plaza Bolívar. De bouw werd bevolen door wet 52 van 20 mei 1904, tijdens de regering van Manuel Amador Guerrero.

Het Monumentale Complex van Las Bóvedas of Las Bóvedas is de naam die algemeen bekend is bij de groep werken die de muren vormen die de Plaza de Francia in Panama-Stad omringen.1 Het monumentale complex bestaat uit zeven gewelfde ruimtes die het stadsverdedigingssysteem vormden. Het monument staat in de oude binnenstad van Panama.

Deze site komt overeen met het puntje van het schiereiland van de stad, dat bekend stond als Punta de Chiriquí. Oorspronkelijk was het een geramde aarde parade terrein voor militair gebruik; Later werd het ook gebruikt als gevangenis. Het behield deze functies tot het begin van de 20e eeuw. Belisario Porras veranderde zijn naam in Plaza de Francia, als herinnering aan de mislukte Franse poging om het kanaal te bouwen. In de omgeving bevinden zich momenteel het Nationaal Instituut voor Cultuur, de Franse ambassade, de Esteban Huertas promenade, het monument voor de zeilers van het interoceanische kanaal en de Gewelven. Op het plein staat ook een standbeeld van Pablo Arosemena, de vijfde president van de Republiek Panama (1910-1912).

Een majestueus juweel bewaakt het monumentale complex van San Felipe, gebouwd in het jaar 1678. De structuur bleef enkele eeuwen intact, en leed twee belangrijke branden, die plaatsvonden op 2 februari 1737 en 21 maart 1756. Maar de boog wist zich te redden van de verwoestende rampen die hem dreigden in te storten, en hij stond er bijna twee en een halve eeuw. Op 7 november 2003 konden de structuren niet langer weerstand bieden, vanwege slecht weer en het gebrek aan onderhoud en monitoring dat leidde tot de ineenstorting van het historische erfgoed van de mensheid.

Het Museum voor Latijns-Amerikaanse en Moderne Kunst in de oude binnenstad van Panama (AMCA) presenteert zich als een showcase van de moderne cultuur, met als doel het promoten van kunst in Latijns-Amerika bij onderdanen en buitenlanders in Panama. Haar missie richt zich op het behoud en de tentoonstelling van werken die de diversiteit en creativiteit van de regio aantonen en vooral van de verschillende artistieke bewegingen die zich al een eeuw ontwikkelen.