Er zijn mensen die het herkennen tussen de markten, 's morgens vroeg, wanneer de lucht fris is en de geuren worden versterkt, of degenen die ervan overtuigd zijn dat ze het in het donker kunnen waarnemen, in de schaduwrijke binnenplaatsen van zijn gebouwen. Degenen die het ademen in de geplaveide straten van het centrum, ondergedompeld in de verstikkende stilte van de middag, en degenen die voelen dat ze het kunnen aanraken samen met de marmeren friezen van de barokke kerken. Iemand zoekt het van bovenaf, bij zonsondergang, wandelend tussen de daken en koepels. Maar de ziel van Palermo blijft overal en nergens, zoals de essentie van dat Middellandse Zeegebied dat hier zijn aangenomen hoofdstad lijkt te vinden: een stadslaboratorium van ideeën en culturele impulsen waar je het toekomstige gezicht van een echt multi-etnische samenleving kunt aanvoelen. Altijd een mozaïek van beschavingen (Romeins, Byzantijns, Arabisch, Normandisch, Zwabisch en Spaans onder vele), vandaag is Palermo niet alleen verleden en traditie, maar ook jonge en inclusieve initiatieven, enthousiasme, vergelijking en experimenten.