Het Genocidemuseum (S-21) diende als het centrale knooppunt van een enorm gevangenissysteem in het hele land en werd gedurende de hele periode gebruikt als een geheime faciliteit voor de detentie, ondervraging, marteling en uitroeiing van degenen die als “politieke vijanden” van het regime werden beschouwd. Als gevolg van een beleid van schuld-door-associatie werden soms hele gezinnen in het centrum vastgehouden. In de jaren 1975 en 1979 werden zeer weinig gevangenen uit de gevangenis vrijgelaten. Slechts 12 voormalige gevangenen overleefden de opening van S-21 toen Phnom Penh werd bevrijd. Vier van hen waren kinderen.
Killing Field tussen 1975 en 1979 door de Rode Khmer bij het plegen van de Cambodjaanse genocide. Het lag ongeveer 17 kilometer ten zuiden van het stadscentrum en was verbonden aan het detentiecentrum Tuol Sleng. De lichamen van 8.895 slachtoffers werden na de val van de Rouge op de plek opgegraven, die daar zouden zijn geëxecuteerd – meestal met pikhouwelen om kogels te sparen – voordat ze in massagraven werden begraven.