Vijftien meter hoog, ongeveer 20 ton marmer, keerde het beeld van de Virgen del Carmen op 6 juni terug naar de baai van Cartagena om verder te gaan met een traditie van meer dan 30 jaar die was onderbroken na de ineenstorting van het beeld in augustus 2015. De emblematische figuur, wiens stukken in Italiaans wit marmer op de bodem van het water vielen in een zware regen werden uit de zeebodem teruggevonden in een operatie gecoördineerd met de Nationale Marine. Ter gelegenheid van het feest van de Virgen del Carmen, op 16 juli 1946, vond een prachtige processie plaats in Cartagena. In de slotrede had hij de leiding over pater Rafael García Herreros, vanaf de balkons van het huidige stadhuis, in de buurt van de Plaza de la Inquisición, en lanceerde hij het idee om een ​​kolossaal beeld op te richten van Onze-Lieve-Vrouw, de Maagd van de Zee. , in het midden van de baai. Er werd een pro-monumentaal bestuur opgericht dat elke week bijeenkwam in de sacristie van het klooster van Santo Domingo, waar het Conciliar Seminary actief was. Via Manuel Mainero, de Italiaanse consul in Cartagena, en vertegenwoordiger van de rederij "Italian Line", werd de creatie van een marmeren afbeelding beheerd, met de handtekening U. Luisi Heredi, beeldhouwers van Pietra Santa, bevolking van Italië in de buurt van Pizza. De inhuldiging vond plaats op 16 juli 1958. Die dag zong een menigte, geleid door aartsbisschop José Ignacio López, de Maagd in een indrukwekkende processie die vertrok uit de kathedraal en de muren langs de Arsenal Avenue bereikte.

Zie de skyline van de moderne wijk van Bocagrande

Aan het begin van de XVII eeuw werd besloten om de binnenbaai te versterken en in een koninklijk besluit van 1608 werd de bouw van een fort in de Punta del Judío besteld, de Santa Cruz. Bekend als Castillogrande, werd het gebouwd door Cristóbal de Roda en Francisco de Murga tussen 1626 en 1636, volgens het plan van Tiburcio Spanoqui. Het was een fort met een vierkante basis, met bolwerken in elk van de vier hoeken, een centrale tuin met wapens en een slotgracht. Toen de ingang van Bocagrande in 1640 werd gesloten, veranderde de verdedigingsstrategie van de baai, gericht op de ingang van Bocachica. Dit feit trof de bestaande forten van de baai en beval hun ontmanteling in 1647 om de materialen opnieuw te gebruiken bij de bouw van San Luis de Bocachica. Niettemin zou Castillogrande overleven tot de Franse aanval onder leiding van de Baron De Pointis in 1697, toen deze ernstig werd verwoest. Juan de Herrera y Sotomayor beschouwde het als de sleutel voor de verdediging van de haven, daarom leidde hij in 1728 de reconstructie die niet zou worden voltooid in 1741 toen Vernon de stad aanviel. Het fort werd gedeeltelijk verwoest en zou niet worden herbouwd, de overblijfselen worden vanaf dat moment gebruikt als munitie voor de artillerie. Dit gebruik ging door tot 1938, toen een explosie in een munitievoorraad die daar door de marine werd onderhouden, zijn gewelven verwoestte en slechts een deel van de wal naast de haven en andere overblijfselen achterliet. Het is momenteel geïntegreerd in de installaties van de Officiersclub van de Nationale Marine.

Zie de skyline van de rijke wijken Lagito en Castillo Grande terwijl we ons een weg banen naar de zonsondergang.