Sintra In het dorp Sintra vinden we getuigenissen uit bijna alle perioden van de Portugese geschiedenis en niet zelden met een dimensie die, vanwege het belang ervan, de grenzen van dit grondgebied overschreed. Bij de kandidatuur van Sintra voor werelderfgoed/cultuurlandschap bij Unesco ging het erom een heel gebied te classificeren dat zichzelf beschouwde als een culturele en ecologische context met specifieke kenmerken: een culturele eenheid die intact is gebleven in een overvloed aan paleizen en parken; van landhuizen en bijbehorende tuinen en bossen; van paleizen en chalets die midden in een uitbundige vegetatie zijn geplaatst; van uitgestrekte ommuurde delen die de hoogste toppen van de Serra bekronen. Ook een overvloed aan meditatiekloosters tussen kliffen, bossen en fonteinen: kerken, kapellen en kluizenarijen, wereldlijke centra van geloof en kunst; tot slot een intacte culturele eenheid in een overvloed aan archeologische overblijfselen die wijzen op bewoning van meerdere millennia oud. Minder lezen

Cabo da Roca Cabo da Roca is het meest westelijke punt van het Portugese vasteland en het Europese vasteland. De site kan worden bezocht, niet tot het uiterste, maar tot een gebied op 140 m hoogte. De kaap vormt het westelijke uiteinde van de Serra de Sintra en stort zich in de Atlantische Oceaan. Luís Vaz de Camões beschreef het als de plek “Waar het land eindigt en de zee begint” (in Os Lusíadas, Canto III). Een stenen patroon met een grafsteen markeert dit geografische kenmerk voor iedereen die deze plek bezoekt. De flora is divers en heeft in veel gevallen unieke soorten, en is het onderwerp van verschillende studies die zich onder andere ook uitstrekken tot de geomorfologie. Het maakt deel uit van het natuurpark Sintra-Cascais, in een gebied dat gemakkelijk toegankelijk is en veel toeristen trekt.

Cascais De oorsprong van Cascais als zelfstandige entiteit dateert uit het Handvest van de Stad van 7 juni 1364, waarin koning D. Pedro I van Portugal het afscheidde van Sintra vanwege de economische ontwikkeling. Bestuurlijk werd het pas onafhankelijk in 1514, toen het een eigen handvest kreeg. Bewoond sinds het paleolithicum en met een belangrijk archeologisch erfgoed, was de gemeente al vroeg gericht op landbouwproductie, visserij en de winning van grondstoffen. De Taag droeg bij aan het belang ervan en heeft vandaag de dag een uitgebreid militair architectonisch erfgoed. Vanwege de natuurlijke en landschappelijke waarden kenden zowel het dorp als de gemeente een populariteitsgolf waardoor het vanaf de 19e eeuw de favoriete bestemming werd van Portugese en buitenlandse elites. De komst en de elektrificatie van de spoorlijn waren essentieel voor de vooruitgang van de gemeente en vormden de belangrijkste factor voor de verstedelijking vanaf 1930. Minder lezen