Al Manara Corniche, dat zich uitstrekt van het Ramlet al Bayda-gebied tot de jachthaven van Saint George, is de meest bekende boulevard aan zee in Beiroet. Omzoomd met palmbomen, biedt het een geweldig uitzicht op de Middellandse Zee, evenals enkele van de beste troeven van het land, namelijk de beroemde Pigeon Rock, en de toppen van de berg Libanon aan de oostkant.

"De mooiste vrijetijdsbestemming van Beiroet", zoals beschreven op de officiële website, Zaitunay Bay, is een nieuwe promenade aan het water met winkels en restaurants.

Dit verlaten Holiday Inn Hotel is een van de oorlogsmonumenten van Beiroet. Het werd in feite gebouwd tussen 1971 en 1974 toen de economie van Beiroet bloeide en toen Beiroet een van de meest bezochte toeristische steden van het Midden-Oosten was. De Holiday Inn functioneerde tot de Libanese burgeroorlog in 1975 begon. Het hotel werd al snel beschouwd als een "oorlogsgebied" in een lange tijd van conflict die bekend staat als "de Slag om de Hotels" waar meer dan 25.000 strijders vochten om de controle over verschillende luxe hotels, waaronder de Holiday Inn en het beroemde hotel Phoenicia. Dit hotel is decennia na de oorlog onaangeroerd, verlaten en leeg gebleven en herinnert de Libanese bevolking nog steeds aan de verschrikkingen van oorlog.

De Mohammad Al-Amin-moskee, ook wel de Blauwe Moskee genoemd, is de grootste moskee in Libanon in het centrum van Beiroet. Deze enorme amberkleurige moskee nabij het Martelarenplein werd in 2008 geopend en heeft vier minaretten van 65 meter hoog. De Mohammad Al-Amin Moskee bevat meerdere koepels. Alle koepels van de moskee zijn gemaakt van lichtblauwe tegels. De moskee heeft ook meerdere bogen, die een paar verdiepingen hoog zijn.

De Al-Omari Grote Moskee werd gebouwd in het tijdperk van Omar Bin El Khattab in 635 na Christus en vervolgens door de kruisvaarders in de 12e eeuw omgebouwd tot de kerk van Sint-Jan door de kruisvaarders. In 1291 werd ze door de Mamelukken omgevormd tot de Grote Moskee van de stad. tijdens de burgeroorlog werd de renovatie van de moskee in 2004 voltooid.

De Grieks-orthodoxe kathedraal van Sint-Joris is de zetel van de Grieks-orthodoxe bisschop van het Grieks-orthodoxe aartsbisdom van Beiroet en zijn afhankelijkheden. Het is de oudste kerk in de stad Beiroet en een van de oudste in de regio en ligt in het hart van het stadscentrum van Beiroet. De eerste christelijke tempel die ooit op deze locatie is gebouwd, dateert uit het midden van de zesde eeuw na Christus en is nauw verbonden met de beroemde Law School van Beiroet.

Martyrs' Square is een plein in het hart van het centrum van Beiroet, van oudsher bekend als "Al Burj" of "Place des Cannons". Het is vernoemd naar de executies van 6 mei 1916 door de Ottomanen van een aantal Libanese nationalisten in opdracht van Jamal Pasha tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Nejme Square, of Place de l'Étoile, is het centrale plein in de binnenstad. Het is de thuisbasis van het Libanese parlement en de bijbehorende gebouwen, twee kathedralen, een museum en verschillende cafés en restaurants. Het meest opvallend vanwege zijn 1930 vier vierzijdige Rolex-klok en vanwege zijn architectuur is het plein een herkenbaar icoon van Beiroet City wereldwijd geworden.

Beiroet Souks is een commerciële wijk in het centrum van Beiroet. Met meer dan 200 winkels, 25 restaurants en cafés, een uitgaanscentrum en een bioscoopcomplex. Beiroet Souks is het grootste en meest diverse winkel- en recreatiegebied in Beiroet.

De Romeinse Berytus-baden zijn het grootste openluchtgezicht in het centrum van Beiroet. Ze werden ontdekt in 1968-1969 en ondergingen medio 1990 een ingrijpende renovatie. Roman Berytus had vier grote badcomplexen en de eerste werd in het begin van de eerste eeuw onder Augustus gebouwd. De verschrikkelijke Berytus-aardbeving die in 551 na Christus plaatsvond, vernietigde alle baden. Tegenwoordig weerspiegelen de Romeinse Berytus-baden de oude tradities van de site. Een van de baden wordt gebruikt als artistieke uitvoerings- en concertruimte.

Beiteddine Palace of 'House of Faith' is een 19e-eeuws paleis in Beiteddine, Libanon. Het herbergt het jaarlijkse Beiteddine Festival en het Beiteddine Palace Museum. Emir Bashir Chehab II, die later de heerser van het Libanongebergte Emiraat werd, bouwde het paleis tussen 1788 en 1818. Na 1840 werd het paleis door de Ottomanen gebruikt als regeringsgebouw. Tijdens het Franse Mandaat deed het dienst als lokaal administratiekantoor. In 1943 werd het paleis uitgeroepen tot officiële zomerresidentie van de president. Tijdens de Libanese burgeroorlog werd het zwaar beschadigd. Delen van het paleis zijn tegenwoordig open voor het publiek, terwijl de rest nog steeds de zomerresidentie van de president is.

Deir al-Qamar, wat "Klooster van de Maan" betekent, is een dorp ten zuidoosten van Beiroet en vijf kilometer buiten het Beiteddine-paleis in het Chouf-district van de berg Libanon. Deir El Qamar was het eerste dorp in Libanon met een gemeente in 1864, en het is de geboorteplaats van vele bekende persoonlijkheden, zoals kunstenaars, schrijvers en politici. Er woonden mensen van alle religieuze achtergronden en de stad had een moskee, synagoge en christelijke kerken. In het jaar 1860 werd Deir al-Qamar verwoest tijdens de burgeroorlog tussen Druzen en christenen, waarbij de stad in brand werd gestoken. Napoleon III stuurde een Frans contingent om het te herbouwen, waarbij hij herinnerde aan de oude rol van Frankrijk als beschermer van de christenen in het Ottomaanse rijk, zoals vastgesteld door een verdrag in 1523. In 1864 verkoos Deir el-Qamar de eerste gemeente in de Arabische provincies van het Ottomaanse Rijk. Het dorp heeft een opmerkelijk pittoresk uiterlijk met typische stenen huizen met rode pannendaken.

De Fakhreddine-moskee met zijn achthoekige minaret is een moskee in Deir el Qamar, Libanon. Gebouwd in 1493 en gerestaureerd in de zestiende eeuw door Fakhreddine 1st, is het de oudste moskee in de berg Libanon.

De kerk van Saidet et Tallé en vertaald als Onze Lieve Vrouw van de Heuvel is een van de belangrijkste historische en religieuze plaatsen in Deir el Qamar en dateert uit de 15e eeuw. Monnik Nicolas Smisaati bouwde een kerk op de plaats over de ruïnes van een oude Fenicische tempel gewijd aan de godin Astarte die later werd verwoest door een aardbeving in 859. Volgens de Maronite Heritage-website, "zegt de legende dat er een Druzen-emir in Baakline was die naar de heuvel van Dar El Kamar keek. Hij zag een licht uit de heuvel komen, dus verzamelde hij zijn soldaten en beval hen in de ochtend en graaf in het land. Hij zei tegen hen: 'Als je een islamitisch symbool vindt, bouw dan een moskee. Als je een christelijk symbool vindt, bouw dan een kerk.' In de ochtend gingen de soldaten op zoek naar een rots met een kruis erop en onder het kruis waren de maan en venus. Dat was het teken dat er in het verre verleden een tempel was gewijd aan de maan en venus en later een kerk werd.