Het eeuwenoude Torba complex dateert uit de 5e eeuw na Christus, toen de Romeinen de muren bouwden van een militaire buitenpost om de dreiging van een barbaarse invasie tegen te gaan, vlakbij het dorp Castelseprio. Tot op de dag van vandaag staat de wachttoren nog steeds als een bewijs van de oorspronkelijke functie van het castrum, overgedragen door de Goten, Byzantijnen en Longobarden en onderhevig aan voortdurende veranderingen in de loop der tijd.

Torba was eerst een verdedigingsfort, maar werd een religieus centrum toen een groep benedictijner nonnen zich er vestigde. Zij gaven in de 8e eeuw opdracht tot de bouw van het klooster en later de kleine kerk. Ongeveer zeven eeuwen lang bewoonde de afgezonderde vrouwelijke gemeenschap deze plek en de erfenis van hun langdurige verblijf is terug te vinden in de hiëratische fresco's in de toren, die een bijna mysterieuze uitstraling hebben.

In de 15e eeuw trokken de benedictijnen verder, wat voor Torba het begin betekende van een periode van langzaam verval die leidde tot de transformatie van het complex in een boerderij en, aan het begin van de 19e eeuw, tot het verlies van de religieuze functie, waarbij het complex geleidelijk afgleed naar een staat van verval waaraan pas in 1976 dankzij de FAI een einde kwam. Vandaag de dag is deze oude plek met zijn zeer belangrijke verleden (niet toevallig in 2011 opgenomen op de lijst van UNESCO Werelderfgoed) nieuw leven ingeblazen, mede dankzij de voortdurende ontdekking van overblijfselen uit de Longobard-tijd, die slechts een van de verrassingen vormen die het klooster - en de omgeving, rijk aan natuurlijke en artistieke schatten - biedt aan degenen die buiten de gebaande paden gaan op zoek naar interessante plekken.