Hoewel dit een nieuwe vermelding op VRBO is, zijn we geen vreemden voor het huren en beheren van appartementen. We hebben deze en twee andere appartementen in het gebouw sinds 2007 verhuurd voor lange termijn. Dit appartement is zeer licht dankzij 3 grote ramen aan de straatkant en 4 ramen aan de kant met uitzicht op de tuin, wat een zeldzaamheid is in Warren Street.
Het appartement biedt een complete keuken met een grote oven, vaatwasser, magnetron en alle benodigde keukengerei om ontbijt, lunch en diner te bereiden als u besluit te eten. Het kookeiland biedt plaats aan twee en de eettafel biedt plaats aan 6 volwassenen comfortabel.

De grote slaapkamer heeft een kingsize bed, een flatscreen tv en veel kastruimte.
Dit appartement is perfect geschikt voor de zakelijke reiziger of een vakantie verblijf in Hudson.
Mijn familie en ik wonen in het appartement op de begane grond en verzekeren u dat we eventuele vragen of problemen snel zullen beantwoorden en behandelen.

Een beetje geschiedenis:

Dit grootse huis in federale stijl aan Warren Street 216-220 werd oorspronkelijk gebouwd, waarschijnlijk in het laatste decennium van de 18e eeuw, voor Thomas Jenkins, van wie wordt aangenomen dat het de rijkste van de oorspronkelijke eigenaren was. Het was Thomas die met zijn broer Seth in 1783 vanuit Nantucket vertrok om een veilige haven te vinden voor hun schepen en die van andere zeevaarders uit New England en Claverack Landing vond en kocht. Volgens de traditie werd Thomas Jenkins in de goede Quaker-gemeenschap die vroeg Hudson was, als 'ietwat aristocratisch' beschouwd en werd hij ronduit bekritiseerd voor de vertoon van zijn vorstelijke woning.

In haar koloniale restauratie en Old Upper Hudson Walking Tours, voor het eerst gepubliceerd in 1984, mevrouw Granvil Hills vertelt ons dat 'het huis later in twee woningen was verdeeld'. Het zijn vandaag zeker twee woningen, maar het is niet helemaal duidelijk wanneer de verdeling plaatsvond. In 1848, meer dan een halve eeuw nadat het werd gebouwd, werd het huis een school voor jonge dames. Wat Anna Bradbury te zeggen heeft over de school in haar geschiedenis van de stad Hudson suggereert dat het op dat moment al verdeeld was.
In 1848 richtten de Misses Peake een 'Young Ladies Seminary' op, dat gedurende meer dan dertig jaar het beschermheerschap van de beste mensen van de stad en omgeving aantrok. Het was gelegen op Warrenstraat 216 met een mooi schoollokaal in de aangrenzende woning. Miss Elizabeth Peake, het hoofd van de instelling, was een persoon met een superieure geest en cultuur, en was de auteur van twee zeer uitstekende boeken, één 'Pen Pictures of Europe' en de andere een 'Geschiedenis van de Duitse keizers', die noodzakelijk onderzoek in de grote bibliotheken van Duitsland, en vertoonde grote bekwaamheid.
In 1881, George Power, die eigenaar was van de New York and Hudson Steamboat Company, de Hudson en Athens Ferry, en de Hudson en Catskill Ferry, werd dit grote huis in federale stijl aan de Warren Street 216-220 oorspronkelijk gebouwd, waarschijnlijk in het laatste decennium van de 18e eeuw, voor Thomas Jenkins, die wordt verondersteld de rijkste van de oorspronkelijke eigenaren te zijn geweest. Het was Thomas die met zijn broer Seth in 1783 vanuit Nantucket vertrok om een veilige haven te vinden voor hun schepen en die van andere zeevaarders uit New England en Claverack Landing vond en kocht. Volgens de traditie werd Thomas Jenkins in de goede Quaker-gemeenschap die vroeg Hudson was, als 'ietwat aristocratisch' beschouwd en werd hij ronduit bekritiseerd voor de vertoon van zijn vorstelijke woning.

In haar koloniale restauratie en Old Upper Hudson Walking Tours, voor het eerst gepubliceerd in 1984, mevrouw Granvil Hills vertelt ons dat 'het huis later in twee woningen was verdeeld'. Het zijn vandaag zeker twee woningen, maar het is niet helemaal duidelijk wanneer de verdeling plaatsvond. In 1848, meer dan een halve eeuw nadat het werd gebouwd, werd het huis een school voor jonge dames. Wat Anna Bradbury te zeggen heeft over de school in haar geschiedenis van de stad Hudson suggereert dat het op dat moment al verdeeld was.
In 1848 richtten de Misses Peake een 'Young Ladies Seminary' op, dat gedurende meer dan dertig jaar het beschermheerschap van de beste mensen van de stad en omgeving aantrok. Het was gelegen op Warrenstraat 216 met een mooi schoollokaal in de aangrenzende woning. Miss Elizabeth Peake, het hoofd van de instelling, was een persoon met een superieure geest en cultuur, en was de auteur van twee zeer uitstekende boeken, één 'Pen Pictures of Europe' en de andere een 'Geschiedenis van de Duitse keizers', die noodzakelijk onderzoek in de grote bibliotheken van Duitsland, en vertoonde grote bekwaamheid.
In 1881 verhuisde George Power, die de New York and Hudson Steamboat Company, de Hudson en Athens Ferry, en de Hudson en Catskill Ferry bezat, van 400 State Street, waar hij sinds 1865 woonde, naar dit huis. Macht was waarschijnlijk in zijn tijd een van de rijkste mannen in Hudson, en volgens de volkstelling van 1880 bestond zijn huishouden uit zes volwassenen naast zichzelf - zijn vrouw, Adeline; vier volwassen kinderen, Emily (40), Ada (24), Kate (22) en Frank (18); en zijn weduwnaarzuster Mary Gaul - dus het is moeilijk voor te stellen dat hij zou verhuizen van een gebouw van zo'n aanzienlijke omvang naar een half huis in Warren Street.

Macht leek een merkwaardige neiging te hebben gehad - misschien omdat er zoveel vrouwen in zijn huishouden waren - voor het wonen in gebouwen die door scholen voor jonge vrouwen waren bezet. Voordat hij 400 State Street kocht en er zijn thuis van maakte, was het gebouw de eerwaarde J. B. De Haagse Hudson Vrouwelijke Academie en hij verhuisde naar dit huis in Warren Street kort nadat het ophield het Young Ladies Seminary van de Misses Peake te zijn.

In 1894 werd Warren Street 216-220 geheel of gedeeltelijk het Howard Hotel, en zo bleef het tot 1944.





Enige tijd nadat het Howard Hotel in 1944 werd gesloten, werd het gebouw waar Savoia zich nu bevindt toegevoegd en een bar geopend, genoemd naar Hudson's meest beruchte thuisbranche.

Het gebouw dat begon als het grootste huis in Hudson, maakte zware tijden door in de jaren tachtig en negentig, maar tegenwoordig, op meer dan tweehonderd jaar oud, overleeft en gedijt het, hoewel duidelijk als twee afzonderlijke en afzonderlijke delen.