Casa Rombos Door Grupo Encanto (Rombo II)

De Rombos zijn vier lichamen die zijn samengevoegd met het formele ongeluk dat het stedelijke weefsel heeft gegenereerd.

Het is een privéruimte met drie huizen en een studio, in een centrale en bosrijke omgeving van Mexico-stad genaamd Bosques de las Lomas, met een continue interactie met de boom, is misschien wel onze meest aanwezige en in ieder geval de meest meeslepende gast , zoals water dat een brede continuïteit heeft; Fonteinen en spiegels zijn een constante natuurlijke hulpbron waar de reflectie het milieu in dit (geval) bijna altijd groener maakt, dat zoals in bijna alle dichtbevolkte steden de boom een ​​kostbaar bezit is, evenals vegetatie, water, land en tegenwoordig nog meer intimiteit. ..

Ik wilde een buitenkant hebben die de privacy bewaarde, alleen gezien kon worden door de lucht, de lucht of de zon, die het huis kon bewonen met de eenzaamheid die de stad bruist.

Fotografie vertelt een klein deel van de geschiedenis van wat we als architectuur ontdekken, afgezien van de aanraking en uitdrukking van materialen, de hardheid en de zachtheid, de hitte en de kou, de stem van een ruimte die de reis van de wind in de lucht verzamelt bladeren van een boom, het geluid van een fontein, het koeren (gemurmel) van stilte, een foto beschrijft niet de geur van een tuin of de geur van wierook, dit alles spreekt van sfeer en beschutting, ik vind het alleen in ruimtes die heb je behoefte om te murmelen met licht, de vorm van hun meest natuurlijke ongeluk is niets anders dan het gevolg van een ruimte op zoek naar intimiteit met jezelf en van ervaringen die we willen herhalen in de vorm van architectuur ...

************************************************** *******************************************

Los Rombos zoon cuatro cuerpos ensamblados entre sí con el accidente formal que generaba el entramado urbano.

Es un espacio privado con tres viviendas y un estudio, and una zona centrica y arbolada de la Ciudad de México llamada Bosques de las Lomas, con continuo convivio con el árbol, es quizás nuestro huésped más presente y en todo caso el más envolvente, al igual que el agua que heeft una amplia continuidad; Fuentes y espejos son un constante recurso natural donde el reflejo agudiza el entorno en este (caso) casi siempre verde que como en casi todas las ciudades muy pobladas el árbol es un bien preciado al igual que la vegetación, el agua, la tierra y hoy aún más la intimidad ...

Quise tener un exterior que preservara la privacidad, ser visto sólo por el cielo, el aire o el sol, que se pudiera habitar la casa con la soledad que reclama el bullicio de la urbe.

La fotografía cuenta una parte pequeña de la historia de lo que descubrimos como arquitectura, deja de lado el tacto y la expresión de los materiales, la dureza y la suavidad, el calor y el frio, la voz de un espacio que acumula el recorrer del viento en las hojas de un árbol, el sonido de una fuente, el arrullo (murmullo) del silencio, una foto no nos beschrijven la fragancia de un jardín ni el olor del incienso, todo esto habla de atmosfera y cobijo, yo solo lo encuentro en espacios que tienen la necesidad de murmurar con luz, la forma en su accidente más natural no es sino la consecuencia de un espacio en busca de intimidad con uno mismo y de vivencias que deseamos se repitan en forma de arquitectura ...